«عالمه غیرمعلمه»
مَسندِ علمی حضرتش چنان شاخص بود که او را «راوی حدیث» خواندند؛
حکایت بیماری پدر، داستانِ نزول سفره آسمانی
برای مادر، سرگذشت میلاد برادر و... .
زلالِ علم، از چشمه جانش میجوشید و آنگاه که با پدر
در «کوفه» بودند، زنان را، احکام شرعی و قرآن می آموخت.
او خویش را مهیّا میکرد تا خطبه های خورشیدی و آتشین خود
را، بیهیچ بیمی از ستم پیشگان دوران، بر زبان جاری سازد.
